تخيل و رؤياي خوشبخت بودن، چه تأثيري بر خوشبختي واقعي ما دارد؟

ما هميشه به سمت چيزهايي کشيده مي شويم که غالباً به آن ها مي انديشيم. اصل اين است که: «به هر چيزي که فکر کني به طرفش کشيده مي شوي». حتي اگر به چيزهايي که دلخواه تان نيستند، فکر کنيد، باز هم به سوي همان ها کشيده مي شويد.
پس مثبت فکر کنيد، مثبت زندگي کنيد تا خوشبخت باشيد. سريع ترين و بهترين راه براي ايجاد تفکر مثبت، استفاده از واژه هاي مثبت و نيروبخش است. در واقع قدرت واژه ها باور کردني نيست. انسان اين توانايي را دارد که با قدرت کلام خود، وضع ناخوشايندي را از ميان بردارد؛ اندوه، افسردگي و بيماري را تبديل به شادي و سلامتي نمايد.
بنابراين براي ايجاد تفکر مثبت تلاش کنيد، از جمله هاي مثبت براي بيان افکار خود استفاده نماييد. هر روز صبح که بيدار مي شويد تصميم بگيريد تا شب مثبت فکر کنيد، مثبت حرف بزنيد و دايم بهتر و مثبت تر زندگي کنيد.
ما پيوسته همان مي شويم که به آن مي انديشيم. حال که فکر ما چنين قدرت عظيمي دارد، و هر فردي نيز در هر جاي اين کره ي خاکي از همين قدرت بهره مند است، چرا از آن استفاده نکنيم؟ چرا با افکار منفي، دايم زندگي را به خود و ديگران تلخ کنيم؟ حقيقت اين است که تفکر مثبت سازنده است، زيرا دارندگان اين نوع تفکر تنها به آن چه مطلوب آن هاست فکر مي کنند و آنگاه به سوي اين اهداف کشيده مي شوند. پس هميشه به آن چه مي خواهيد فکر کنيد، اگر آرامش و خوشبختي مي خواهيد به آن فکر کنيد.
انسان ها مي توانند با تغيير طرز تفکرشان زندگي خود را اصلاح کنند اگر افکار شادي آفرين در سر بپرورانيم، احساس خوشحالي مي کنيم. اگر افکار دلتنگ کننده به ذهن راه دهيم، احساس اندوه و افسردگي مي کنيم. در واقع انسان ها به اندازه اي که ذهن شان خوشحال است خوشحال اند.
افکار ما احساسات ما را تحت تأثير قرار مي دهند، افکار نه تنها بر زندگي ما حکمفرما هستند بلکه زندگي ما را مي سازند.
افکار منفي نتايج منفي به بار مي آورند، ما را غمگين مي سازند و آرامش را از ما مي گيرند. بهترين راه براي تغيير دادن اين وضعيت، خاتمه دادن به فرايند افکار منفي است، پيش از اين که فرصت يابند آرامش و راحتي را از ما بگيرند.
سعي کنيد افکار شما حول امور خوشايند متمرکز شوند، رضايت و خشنودي براي دستيابي به خوشبختي و آرامش ضروري اند.
آرامش روحي به خود شما بستگي دارد. شرايط مثبت روحي براي اين که احساس خوشحالي کنيد کاملاً ضروري است. راز مهم شادکامي اين است که با تدبير و خرد، غنچه هاي خوشي را در دل مان بپرورانيم.
ما حاکم بر خويشتن هستيم و افکار ما تعيين کننده ي زندگي ما هستند. ما خود تصميم مي گيريم که چه چيزي را در ذهن مان جاي دهيم و بنابراين تعيين کننده ي پيامد اعمال خود هستيم. ما از زندگي همان چيزي را مي گيريم که انتظارش را داريم. مردم درست به همان اندازه خوشبخت اند که خودشان تصميم مي گيرند.
«روزي شاهزاده اي گوژپشت که نمي توانست صاف بايستد از ماهرترين پيکرتراش مملکتش خواست که پيکره اش را بسازد. پيکره اي کاملاً شبيه خودش، با اين تفاوت که پشتي صاف داشته باشد. شاهزاده به پيکرتراش گفت: « مي خواهم خود را به شکلي ببينم که آرزو دارم باشم.»
روزها و هفته ها و ماه ها و سال ها گذشتند. آن گاه شايعه اي عجيب در سراسر سرزمين پيچيد: « پشت شاهزاده ديگر خميده نيست. اکنون شاهزاده ي ما به سيماي جواني سرافراز است. » لحظه اي که شايعه به گوش شاهزاده رسيد، با لبخندي شگفت بر لب به باغ و نقطه اي رفت که تنديس در آن جا نصب شده بود.
شگفتا که حقيقت داشت، پشتش به صافي پشت تنديس و سرش به سرافرازي سر پيکر بود. اکنون همان سيماي سالمي را داشت که سال ها مجسم کرده بود.»
تخيل نيرويي است که انديشه ها را به ترتيبي تازه و متفاوت گرد هم مي آورد و چنان محکم به اين تصاوير ذهني تازه مي چسبد که آن ها عملاً در جسم متجلي مي شوند.
-

ما مي توانيم تمام عمر خود را صرف برچسب زدن به رويدادها کنيم: اين خوب است، آن بد است، اين اتفاق يک خوشبختي است، آن اتفاق يک بدبختي است و... علت اين که به هر حادثه اي بر چسب فاجعه و مصيبت مي زنيم آن است که تنها جزئي از کل واقعيت را مي بينيم.
تا زماني که به بد بودن اوضاع و احوال ايمان داشته باشيم، هيچ تغييري در اوضاع و احوال به وجود نخواهد آمد. تا زماني که با داد و فرياد و جنگ و دعوا به استقبال روزهاي زندگي مان مي رويم، هيچ پيشرفتي را در زندگي نخواهيم ديد. اما درست در همان لحظه اي که نوع نگاه خود را به زندگي تغيير مي دهيم همه چيز دستخوش تغيير مي شود. وقتي اوضاع بر وفق مراد ما نيست، به اين نکته توجه داشته باشيم که خود حوادث و اتفاقات ممکن است اهميت زيادي نداشته باشند بلکه نحوه ي نگرش و برخورد ما با حوادث است که فوق العاده اهميت دارد.
اگر در پي آرامش بيش تر هستيد به رويدادهاي زندگي برچسب خوب يا بد نزنيد. نتيجه ي برچسب بد زدن به رويدادها و حوادث زندگي اين است که زندگي ما از شادي و نشاط تهي مي گردد و کم تر احساس خوشبختي خواهيم کرد.
اين يک داستان قديمي چيني است:
مرد کشاورزي اسب پيري داشت که با آن زمين هايش را شخم مي زد. يک روز اسبش داخل چاله اي سُر خورد و فرو رفت، همسايه هاي کشاورز اين خبر بد را به او رساندند و گفتند: « عجب شانس بدي آوردي!» کشاورز در جواب گفت: «بدبختي يا خوشبختي؟ چه کسي مي داند؟»
بعد از مدتي اسب کشاورز توسط گله ي اسبي که از آن جا مي گذشتند از چاله بيرون آورده مي شود و اسب همواره آن گله به خانه بر مي گردد. در اين هنگام همسايه ها اين خوش شانسي را به کشاورز تبريک مي گويند و او باز همان جواب را مي دهد.
مدت ها بعد، پسر کشاورز که سعي داشت يک اسب وحشي را رام کند به زمين افتاد و پايش شکست، به تصور همه اين خيلي بدشانسي و بدبختي بود. اما عکس العمل کشاورز همان جواب بود: « بدبختي يا خوشبختي؟ چه کسي مي داند؟
بعد از گذشت چند هفته، ارتش در دهکده اعلام کرد که جوانان روستا بايد براي جنگ اعزام بشوند و ثبت نام کنند ولي آن ها هنگامي که پسر کشاورز را با پاي شکسته ديدند، او را معاف کردند. همسايه ها براي تبريک بار ديگر به خانه ي پيرمرد رفتند: «عجب شانسي آوردي که پسرت معاف شد!» ولي باز جواب کشاورز پير اين بود: « بدبختي يا خوشبختي؟ چه کسي مي داند؟»
در زندگي هيچ بدبختي اي وجود ندارد، تنها چون ما از تشخيص حقيقت امور عاجز هستيم، برخي رخدادهاي زندگي را بدبختي تفسير مي کنيم.